Atomism: Deferent thinking about life

What public figure do you disagree with the most?

When you spend some time believing that everything you see and hear is an atom and atomic components such as photons, neutrons, electrons, and protons, many things lose their meaning.
We place less value on things whose components we know because they are less complex.
Like a house, baklava, a car or mobile phone, PS5, etc., but when we don’t know what it is like humans, ourselves, our self-awareness, honor, humanity, love and feeling, hate and death and the birth. Eyes and brain and thinking, etc… We attach great importance to the things that are complex to our brains. But by following the idea of atomism, all these are related to the normal states of matter in special conditions.
Wait, the story hasn’t started yet:
After that, an amazing thing happens, we sit down, think and say that a stone is no different from me, see how lucky I was that I became an apparently self-aware (self-deceiving) atom, but not a stone! And inevitably, you count the greatness of your luck in becoming a human by tapping on your face with your fingers. 🧏🤔
And that’s when you realize you wasted a life by years of working as an employee and reading stupid books for the Ready entrance exam, and how valuable life was, and… in other words, you become the only super crazy person in the family. 😩🎯🥹

And after this stage, you will understand that you are neither born nor will you die, you are just matter that keeps changing until you reach another self-awareness, and you only live times when you can deceive yourself that you have reached self-awareness…

This is my different idea about the world and life that I can’t see in other people.

—

قالب قلبی به دست آورد یک شیرینگری

قلبها بسیار دست آورد با قالب گری

ساعتی اندیشه باید کرد در این لقمه‌ها

واقعی شیرینیان بودند یا طرح و خمی؟

مُسَوّ‌ِت

An angel inside the telescope

Describe a random encounter with a stranger that stuck out positively to you.

I had not seen anything strange for a long time and tired of everything, I became a member of an NGO astronomy group that held free observation programs at night. that finally, night after night, a strange thing happened.

Almost all the girls were usually sleeping in their brother’s arms, except for a relatively large mirror telescope that was gently caressed in the hands of a boy in love with her in the middle of the night to observe the moon and other celestial bodies ready for us, and me and a few other crazy boys who were waiting  We were going to see what is happening in space.

Finally, we were able to see the moon from a very close distance and I was very amazed, but some of us did not give up.

When everyone falls asleep, the night just begins for the curious.

We waited again for another adjustment to be made.  I would have preferred not to bother the telescope operator with the question of screwing the telescope and ask if there were any questions after the observation…

Finally, it was my turn. I stood next to the big mirror telescope and stared into space.

Oh no!  What is this, an angel with a ring around her head. It’s most magical moment of my life.

Yes, my first amazing stranger was the Saturn 🪐.

I asked myself at that moment:

who are you? The person you see in the mirror?
Or any random thing at any random time and place?

——

Mirror, mirror on the wall,
Tell me now, who do I recall?
Is it me, the one staring back?
Or any object, in any corner or nook and crack?

Am I the image before me,
Or a fleeting thought that wanders free?
Do I define myself or adapt to the moment,
Shifting form like a chameleon, nimble and potent?

Who am I, really, in this world of change and flux,
Do I stick to my true self or take on varied masks?
Perhaps the answer lies in the mirror’s reflection,
Revealing fragments of a whole, a kaleidoscopic expression.

So look deep within, beyond the outer shell,
Discover your essence, your worth, your spell.
For you are not just a passing thing at any time or place,
But a precious soul, full of grace and infinite space.

خر سفید

در جهان کافیست من دشمن نباشم باخری

تا بهشت جاودان وارد کند مارا زمانی داوری

منتظر بر مرگ این ناجی نشستم سالها

این شدو سی‌سال ردچون چرخ‌های خاوری

بعد عمری دست گرمی با سکوت و انتظار

ازمیان گیسوان زالی برامد گفتم آیا کافری؟

جمله فهمیدو سرم در آینه عرعر کشید

مردک بیچاره گرخرمن توهمچون قاتری

گردنش بگرفتمو از سر برونش ساختم

دشمن عمری بگفتا عیب خود را ساتری

اوکه تو داری وجود و اندکی هم عمر بود

نصف عمرت شعر گفتی تپه‌هایت فاخری

چیست آیا نقشه‌‌ات، ریدن به باقیمانده‌اش

مانده‌ام گاوی تو آیا، یا هنوزم شاعری

قاتلی زنجیره‌ای را با تو برمن فرق نیست

تو به قتل عمر و جان خویش هردم حاضری

همچو قو در خرمنی اندیشه از رنگ سیه

امدم روشن کنم جانا ولی انگار شب را شاکری

سالها در عالم زر فکر کردن قفل بود

جمله را دانی اگر البته سنگی ماهری

مُسَوِّت

۴ فروردین ۱۴۰۳ 

شبح آشنا

عالَمی دیدم که عالِم شد به خویش
دیگری خواندش توالی‌های خویش
گفتمش هان‌ ای اتم فخرت به چیست؟
موی را ناخن نمی‌شاید بزخماند به‌نیش
اینچنین باشد عجب پاسخ بگفتش، گوییا
عاقلان دانند هر جِن‌بنده‌ را عضوی زخویش
باک گر از این نداری ذره نامی همّه را
شرح ده اِسپین افلاطون خویش 🤔

مُسَوّ‌ِت ۲۹ اسفند ۱۴۰۲

ناگریز!

روزگاری نیوتون آمدو گفت
بین خورشید و زمین جاذبه هست
این دو با هم خنثی عشق و دعوا دارند
این سخن دید انیشتین و به فکرش افتاد
گر به یک پارچه من بندازم
گوی سنگین چو فلک
همه افلاک چه سردو دمغ و خالی از عشق
ناگزیرند به هنگام عبور
دور آن خیکی لامبورگ سوار
حداقل یک شب بی بند و بار
همچو پروانه یکی دور زنند

مُسَوّ‌ِت

پی‌غم‌بر

برترین نوع پیام
لخت و عریان شدن است
آسمان گفت مرا این گونه
و همانطور که خورشیدِ خودش میپوشید
گفت هر شب اینطور
من به بالین تو هم می‌آیم
مشکل گوش تو خوش‌خوابی هست
نازمش چشم شبان شب صحرایی دور
تاکه با مردمکی باز تواند که بدوزد سمتم

مُسَوّ‌ِت

وحی

برو ک‍‍ف‍‍ر خود ورزو شع‍رت بگوی
که از غیب جز شع‍ر ناید نگوی
وزین شعر گویی ولی از شکم
زین پس مخاطب نجوی
که مجن‍ون اگر شد یکی کعبه رفت
بپرسش که با عشق یا بر چه رفت
که گر قصد، لیلی و مقصد دل است
ره کعبه و می‌کده هَمگِن است
مُسَوّ‌ِت

انتزاع

قصاب زهم گسسته قوچ‌ها را دید
از غوضرف نرم برّه‌ها را برّید
کسری که یک عمر بهر جامش جنگید
کاهی به کَخ‌اش چو کَهفشان می‌غرّید
مُسَوّ‌ِت 1444/12/15

جبر

ماه در بیغوله با اذن خودش راهی نگشت
از نداری‌های تاریکی به کنجی برنشست
آنکه عمری هیچ اسبی را به افساری نبست
همنشینی با نباید ها چنینش ساخت ست
راز احوال هرگز از طیار و عیّاران نپرس
ظن ندارم آمدوشد این چنین رخ داده است
چون که طیار از نداری عاشق افسار هست
وانکه ثروت یا مقام امروز نام عیّار هست
وانکه طیاری کند تنها خوشی دیوانگیست
گنده لاتی کردن هم در پیشه ی عیار هست
گشت حالا بر تو راز این دو موجود آشکار؟
ذوق احوالات ناجور این دورا خربار هست.
مُسَوّ‌ِت‌ ۱۳۹۷/۱۰/۸

اوپلاس

بنشین که از بلخ آمدی ترشیده و تلخ آمدی
جام شرابت را بگیر از وادی درد آمدی
با بقچه‌ای پر از کتاب از فرقه‌ی اگزیستنس
رندی و پر از نغمه‌ای از باب کثرت آمدی
آگاه بر خود آمدی آیینه بر کتف آمدی
او میشناسد تورا پاشو خودت رای جوی از او
گر نامدی پاسخ از او شاید به جلفا آمدی
مُسَوّ‌ِت

باتشکر از استاد گرانقدر اوپلاس از جلفا جهت رد گم کنی(احتمالا سیاوش از مرند😂)